ΓΕΝΙΚΑ, ΘΑ ΑΝΑΦΕΡΩ Ο,ΤΙ ΟΙ ΣΑΤΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ , "ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΟΥΝ" ΚΥΡΙΩΣ ΕΦΗΒΟΥΣ ΑΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΑΥΤΩΝ , ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΛΗ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ : ΓΙΑΤΡΟΙ , ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ , ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ, ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ , ΑΕΡΟΠΟΡΟΙ...ΚΑΙ ΜΕ ΗΛΙΚΙΕΣ ΑΠΟ 15 ΕΩΣ ΚΑΙ 65 ΕΤΩΝ...
ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΤΕΣ ΤΟΥΣ , ΔΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΜΕΛΗ , ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΧΑΠΙΑ...ΣΥΧΝΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΛΚΟΟΛ,ΠΟΥ ΑΥΤΗ Η ΜΙΞΗ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΝΙΒΑΛΙΣΜΟ...!
" Αφηγείται μέλος σατανιστικής οργάνωσης ό,τι : Στις τελετές μας, δίνουν χάπια και ναρκωτικά.Αμφεταμίνες , LSD , κοκα'ί'νη...Για να φτάσουμε καλύτερα σε έκσταση...(καί γιά να σας έχουν του χεριού τους -να σας εκμεταλλεύονται - συμπληρώνω εγώ). Η Αστυνομία δεν δίνει την πρέπουσα σημασία σε αυτές τις οργανώσεις του σκότους κι επιπλέον ειρωνεύονται κι απαντούν : " Τρείς φορές τηλεφώνησα στη Γενική Ασφάλεια .Και τις τρείς όταν τους διηγήθηκα*(διηγήται ένα πρώην μέλος σατανιστικής ομάδας) τι συμβαίνει μου απάντησαν: "Πέστα σε καμμία τηλεόραση να το κάνουν θρίλερ...!" Στο εξωτερικό, π.χ. στις Ηνωμένες πολιτείες της Αμερικής,η αστυνομία συνεργάζεται με "ενδιάμεσους"(μέντιουμ),για την έρευνα αυτών των οργανώσεων καί διάφορων άλλων εγκλημάτων ...!
Ξεκινώ να γράφω μία ιστορία αληθινή ...Αφιερωμένη σε όσους από εσάς πιστεύουν σε σκοτεινές και άγριες ιστορίες που πραγματοποιούνται σε αυτή τη Γή για να δεσμεύονται οι Ψυχές ...
Το παρόν συγκλονιστικότατο κείμενο , είχε δημοσιευθεί από την εφημερίδα "Λοιπόν " με τίτλο " Πιές λίγο από το αίμα μου κι έλα πάλι σε 9 νύχτες "...
" Η ξανθιά κοπέλα με το κατάλευκο κορμί άφησε ένα στεναγμό ηδονής. Από κάπου ακουγόταν το Κλασσικό Ορχηστρικό Κομμάτι "Μπολερό" του Ραβέλ ...
" Νόγκα τζέι αστρολίμα άσμο κοκά'ι'β ",μουρμούριζε ψαλμωδικά ο Αρχιερέας...
Στο πάτωμα τα ράσα ήταν πεταμένα,κοίταζα τα χρώματά τους : άσπρο,κόκκινο,μαύρο και γκρίζο.
Πίσω από τη μάσκα τα μάτια μου γυάλιζαν...Τους έβλεπα έναν - έναν ,άντρες καί γυναίκες να απομακρύνονται από τον κύκλο, να πηγαίνουν στις έξι άκρες του δωματίου καί να κάνουν έρωτα σαν μεθυσμένοι. Στο κέντρο του κύκλου η νεαρή κοπέλα σπαρταρούσε , ήταν φανερό πως πονούσε.
Δέν πρέπει να είναι πάνω από 16 ετών , σκέφτηκα ...
Καί αμέσως μετά : Αυτός , ο αρχιερέας πρέπει να είναι τουλάχιστον 60 ετών...
Ο "Αυτός" , ήταν : Κοντός,αδύνατος,χωρίς καμμία τρίχα στο κορμί του.Ακόμη και γύρω από το πέος του , οι τρίχες ήταν ξυρισμένες.Ξαφνικά , ένιωσα ένα χέρι να με τραβάει από το μπράτσο.Τα νύχια της μπήκαν στο κρέας μου...Πόνεσα...Γύρισα και την κοίταξα.Στο άλλο χέρι κρατούσε το ποτήρι με το κόκκινο υγρό.'Επεισα τον εαυτό μου ότι είναι κρασί.Ήξερα όμως ότι ήταν αίμα...Το έφερε στα χείλη της και ήπιε.Μετά μου το έδωσε.Το στομάχι μου ανακατευόταν.Ήπια μια γουλιά.Ήταν γλυκό , παχύρρευστο ,κολλούσε στον ουρανίσκο μου.Δεν με άφησε να πιώ παραπάνω.Η Σύνθια με τράβηξε στη γωνία.Κόλλησε επάνω μου,όπως κι εγώ.Φορούσε μόνο τη μάσκα της.Πρίν μπώ μέσα της,
πρόλαβα να ακούσω τη ξανθιά κοπέλα να ουρλιάζει ... Μετά όλα άρχισαν να γίνονται μακρινά,αέρινα,ψυχεδελικά ... Το "Μπολερό" του Ραβέλ ακουγόταν μέσα από τους τοίχους,μέσα από κραυγές,αγκομαχητά,το ουρλιαχτό της ξανθιάς κοπέλας και τη μονότονη φωνή του Αρχιερέα:
" Νόγκα τζέι αστρολίμα άσμο κοκά'ι'β "...
-Το σπίτι ήταν λίγο μετά την Παλαιά Φώκαια , στην παραλιακή λεωφόρο .
Θα πάρεις το δρόμο για το Σούνιο , μου είχε πεί αυτός που με κάλεσε στη μύηση.Μετά την Παλαιά Φώκαια. Στο χωματόδρομο χάθηκα...
Ήταν Νοέμβριος,νύχτα χωρίς σελήνη καί ο αέρας φυσούσε λυσσασμένα.Έβλεπα στο πέλαγος τα φώτα από τα βαπόρια. Ο χωματόδρομος έβγαζε σε αδιέξοδο.Έκανα όπισθεν. Θα έστριψα λάθος από την παραλιακή ,σκέφτηκα ... Τον είδα μπροστά μου ξαφνικά !... Μπήκε στη δέσμη του δεξιού προβολέα.Κατάλαβα ό,τι ήταν αυτός που γύρευα.Φορούσε το άσπρο ράσσο.Έτσι που είναι κρυμμένο δεν το βρίσκεις με τίποτα,σκέφτηκα καθώς έβλεπα τον σκούρο όγκο του σπιτιού ...
Η πόρτα άνοιξε , μπήκα στην αυλή και είδα το πορτοκαλί ψυχεδελικό φώς που αναβόσβηνε.Κατάλαβα ότι έπρεπε να πάω πρός τα εκεί.Ήταν η αρχή της ράμπας που σε κατέβαζε στο υπόγειο γκαράζ.Ήταν θεοσκότεινο,έβλεπα όμως τους σκούρους όγκους των άλλων αυτοκινήτων.Πολλά κυβικά , σκέφτηκα,καθώς έσβηνα τη μηχανή από το πανάρχειο Ντεσεβώ μου.
Άκουσα τη φωνή μόλις βγήκα από το αυτοκίνητο : " Εδώ! "...
Το " εκεί ",ήταν μία ανοιχτή πόρτα από την οποία έβγαινε ένα ανεπαίσθητο φώς.Μπήκα.Καί αμέσως ένιωσα μία ανατριχίλα στη σπονδυλική μου στήλη ... Μέσα στο δωμάτιο υπήρχε ένα μαύρο φέρετρο...
Καί γύρω-γύρω κεριά...Αυτά ήταν που έδιναν το φώς.Η φωνή ξανακούστηκε "Πλησίασε και πάρε μία".
Κοντοστάθηκα.Η φωνή έγινε επιτακτική : " Πλησίασε τη σαρκοφάγο και πάρε μία μάσκα !"...
Μέσα στο φέρετρο υπήρχαν μαύρες μάσκες .Πήρα μία.Να φύγω,ήταν μία σκέψη που σφηνώθηκε εκείνη την ώρα στο μυαλό μου...Είναι αργά για να φύγεις τώρα ,είπε η φωνή σαν να μάντεψε τη σκέψη μου...! Άρχισα να γδύνομαι , είχα μείνει μόνο με το σλίπ.Κι αυτό ! Η φωνή ήταν επιτακτική .Ήμουν τελείως γυμνός.Άκουσα το σύρσιμο μιας κουρτίνας πίσω μου.Γύρισα ενστικτωδώς.Δεν είχα προσέξει εκείνο το μέρος του τοίχου.Υπήρχε μία εγκοπή καλυμμένη με μία κουρτίνα.Τώρα η κουρτίνα είχε τραβηχτεί κι ένα χέρι μου ζητούσε τα ρούχα.Τα έδωσα.Μου έκανε νόημα να περιμένω.Μου έδωσε ένα λευκό ράσσο(το λευκό ράσσο συνηθίζουν μερικές οργανώσεις να το δίνουν στα καινούρια μέλη τους -το λευκό χρώμα-συμβολίζει αυτή την παρθενική τους ένταξη στην ομάδα).
Φόρεσα το λευκό ράσσο και περίμενα.Στην άκρη του δωματίου μία πόρτα άνοιξε.Από το εσωτερικό ακούγονταν μουρμουρητά σαν ψαλμωδίες.Μία έντονη απροσδιόριστη μυρωδιά,ένιωσα να με κυριεύει...Κατάλαβα πώς έπρεπε να προχωρήσω και το έκανα.Ανεβαίνωντας τις σκάλες μία σκέψη μου καρφώθηκε στο μυαλό.Η φωνή που άκουγα προηγουμένως ήταν ανδρική.'Ομως το χέρι που πήρε τα ρούχα και μού έδωσε την κελεμπία -μοναδικό ρούχο που τώρα φορούσα- ήταν γυναικείο ...
Δεν πρόλαβα να σκεφτώ περισσότερα...Ήμουν στο τέλος του διαδρόμου...Η περιπέτεια άρχιζε...
Το δωμάτιο φωτιζόταν με πολύχρωμα κεριά που σχημάτιζαν έναν κύκλο στο κέντρο της αίθουσας.Μέσα στον κύκλο , χαραγμένη πάνω στο πάτωμα,η πεντάλφα.Οι τοίχοι πράσσινοι.
" Πράσσινο είναι το χρώμα του Πρίγκηπα του Σκότους ",θυμήθηκα τα γραφώμενα του Ζύλ Μισελέ.
Με την πλάτη ακουμπισμένη στον τοίχο, γύρω-γύρω στο δωμάτιο τους είδα.
Ήταν καμμιά 25νταριά άτομα.'Αντρες και γυναίκες.Το φώς των κεριών δεν σε άφηνε να δείς τα προσωπά τους,που άλλωστε ήταν καλλυμένα με μάσκες...Όπως και το δικό μου.Φορούσαμε όλοι τα ράσσα.Μόνο που δεν είχαν το ίδιο χρώμα.Άσπρα , μαύρα , γκρίζα , κόκκινα...
Κάποιος μου έδειξε με το χέρι , τη θέση που θα στεκόμουν.Ακούμπησα την πλάτη στον τοίχο.Περίμενα.Το " Μπολερό " του Ραβέλ , έπαιζε σχεδόν μονότονα.Προσπάθησα να προσδιορίσω από πού ερχόταν η μουσική.Αδύνατον.Δεν έβλεπα πουθενά ηχεία ή μεγάφωνα.Κι όμως η μουσική έμοιαζε να έρχεται μέσα από τους τοίχους.Τα κεριά που έκαιγαν , έβγαζαν μια μεθυστική μυρωδιά.'Ενιωθα τις αισθήσεις μου να χαλαρώνουν.Δίπλα μου έβλεπα μία ψιλόλιγνη σιλουέττα.Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι ήταν γυναίκα.Κάποια στιγμή έσκυψε στο αυτί και μου είπε :
"Με λένε Σαμάνθα".Δεν πρόλαβα να της απαντήσω.
" Όλ σόνουθ βά ορέ σάντζι γκόχον ίαντ μπαλάτα ελανουσάχα "...
Η φωνή έβγαινε σάν μέσα από πηγάδι...Από μία γωνία της αίθουσας 4 άτομα , κρατούσαν το μαύρο
φέρετρο που είχα δεί στην είσοδο.Το άφησαν στη μέση του κύκλου,πάνω στην πεντάλφα.Τα κεριά έκαιγαν...Από την άλλη άκρη του δωματίου ακούστηκε το βέλασμα...Διαπερασικό,αντριχιαστικό.
Στο φώς των κεριών είδα τον τράγο.Καί τότε ,ένας από όλους αυτούς που κάθονταν με την πλάτη στον τοίχο τον πλησίασε : Παρατήρησα πώς ήταν ο μόνος που φορούσε πράσσινο ράσσο.
" Ο Αρχιερέας " ,σκέφτηκα.Έβγαλε μέσα από το ράσσο ένα μαχαίρι . Η λεπίδα άστραφτε στο φώς των πολύχρωμων κεριών.Το "Μπολερό" του Ραβέλ ακουγόταν τώρα πιό δυνατά.Η φωνή σαν μέσα από πηγάδι , αντήχησε σχεδόν εφιαλτικά.
" Όλ σόνουθ βά ορέ σάντζι γκόχον ίαντ μπαλάτα ελανουσάχα "...
Ο Αρχιερέας πλησίασε τον τράγο.
Πρέπει τα πόδια του ζώου να ήταν δεμένα γιατί βέλαζε χωρίς να μπορεί να κουνηθεί,άν και κανείς
δεν το κρατούσε.Το αίμα τινάχτηκε σαν συντριβάνι .Πέντε γυνάικες έπεσαν στο πάτωμα , δίπλα στον τράγο που σφάδαζε .Κρατούσαν μπρούτζινα κύπελλα.Τα πίεζαν στις πληγές του ζώου καί μάζευαν το αίμα του.Καί τότε η μουσική σταμάτησε.Μία έκτη γυναίκα με μακριά ξανθά μαλλιά προχώρησε από τον τοίχο όπου στεκόταν πρός το κέντρο της αίθουσας.Στάθηκε δίπλα στο φέρετρο.
Ο Αρχιερέας την πλησίασε.Την κοίταξε στα μάτια.Αυτή έβγαλε το ράσσο.Στο φώς των κεριών , πάντοτε,έβλεπα το σώμα της.Ήταν δεν ήταν 16 ετών...Ο Αρχιερέας γονάτισε μπροστά της.Η κοπέλα,
όρθια όπως στεκόταν , άνοιξε τα πόδια της.Τον είδα να κρατάει στο χέρι του ένα κουκουνάρι...
Με μία απότομη κίνηση (!) το πίεσε στο αιδοίο της...Η κοπέλα μόρφασε...Με μία απίστευτη δύναμη τη σήκωσε καί την έβαλε μέσα στο φέρετρο . Η μουσική ξανακούστηκε.Μόνο που αυτή τη φορά δεν ήταν το "Μπολερό". Αναγνώρισα την "Κάρμινα Μπουράνα".
Οι πέντε γυναίκες που είχαν γονατίσει δίπλα στον τράγο μαζεύοντας το αίμα του στα μπρούτζινα κύπελα,πλησίασαν τον "Αρχιερέα" .
Έχυσαν η κάθε μία το αίμα που είχαν μαζέψεισε ένα βάζο.Ο "Αρχιερέας"πήρε το βάζο καί πλησίασε την κοπέλα που στεκόταν ακίνητη μέσα στο φέρετρο.Πήρε από το αιδοίο της
το κουκουνάρι...Αυτή άφησε έναν στεναγμό ανακούφισης...
Ο "Αρχιερέας" έχυσε στη χούφτα του λίγο αίμα από το βάζο καί άρχισε να αλοίφει την κοιλιά
της κοπέλας , λίγο πάνω από το αιδοίο...
Η "Κάρμινα Μπουράνα" ακουγόταν όλο και πιό δυνατά...
Ξαφνικά έγινε σιωπή...Οι πέντε γυναίκες που πρίν λίγη ώρα μάζευαν το αίμα του τράγου, κρατούσαν τώρα ένα δίσκο με γυάλινα ποτήρια.Ακριβό κρύσταλλο,σκέφτηκα...
Ο "Αρχιερέας" σταμάτησε να αλοίφει με αίμα την κοιλιά της κοπέλας που ήταν μέσα στο φέρετρο.Σήκωσε ένα φλασκί καί γέμισε τα ποτήρια με κόκκινο υγρό.Ελπίζω να είναι κρασί,
σκέφτηκα πάλι.Ευτυχώς ήταν.Οι γυναίκες περνούσαν μπροστά από τον καθένα καί του πρόσφεραν το ποτήρι.Όλοι το έπιναν μονορούφι.Ήταν πολύ δυνατό.Αισθάνθηκα καί πάλι εκείνη
τη γλυκειά χαλάρωση.'Ολοι άρχισαν να ψέλνουν ή καλύτερα να επαναλαμβάνουν μονότονα
τους ίδιους στίχους : " Όλ σόνουθ βά ορέ σάντζι γκόχον ίαντ μπαλάτα ελανουσάχα"...
Οι πέντε γυναίκες έκαναν συνέχεια κύκλους κρατώντας τους δίσκους με τα γεμάτα από κρασί
ποτήρια.Δεν προλάβαινες να πιείς το κρασί που σου έδινε η μία κι ερχόταν αμέσως η επόμενη.
Πρέπει να είχα πιεί τουλάχιστον δέκα ποτήρια.Τα μηνίγγια μου χτυπούσαν...
Σε κάποια στιγμή οι ψαλμωδίες σταμάτησαν .Το "Μπολερό" ακούστηκε καί πάλι.
Τώρα μου φάνηκε πιό αργό , σχεδόν νωχελικό...
Είδα τον "Αρχιερέα"να βγάζει το πράσσινο ράσσο.Το πέος του ήταν σε στύση.Η ξανθιά κοπέλα
βγήκε από το φέρετρο.Δίπλα ακριβώς ήταν το κρεββάτι.Τα σεντόνια κόκκινα στο χρώμα της πορφύρας.Η κοπέλα ξάπλωσε κι άνοιξε τα πόδια της.Ο "Αρχιερέας"μπήκε μέσα της.Αυτή βόγκηξε.Πρέπει να είναι παρθένα,σκέφτηκα...Οι πέντε γυναίκες κρατώντας ένα δίσκο διαφορετικό από τον προηγούμενο,περνούσαν καί πάλι μπροστά από όλους μας.Μόνο που αυτή τη φορά δεν ήταν κρασί.Ήταν το αίμα του τράγου...
Είδα τους άλλους να πίνουν το αίμα,να βγάζουν τα ράσσα καί να πέφτουν πάνω στο παχύ κόκκινο χαλί που ήταν γύρω-γύρω στο δωμάτιο.Διάλεγαν παρτενέρ μάλλον κατά τύχη.
Το ομαδικό όργιο μόλις είχε αρχίσει,όταν ένιωσα το χέρι της Σαμάνθα.Ήμουν ήδη σε στύση...
Η Σαμάνθα είχε φτάσει σε οργασμό δύο φορές.Μέσα από τη μάσκα έβλεπα τα μάτια της να γυαλίζουν από ηδονή.Στα αυτιά μου άκουγα τις κραυγές της παρθένας πού στο κρεββάτι
έκανε σέξ με τον "Αρχιερέα".Ο χρόνος είχε σταματήσει.Το κεφάλι μου βού'ι'ζε από το κρασί.
Στον ουρανίσκο ένιωθα την παχύρρευστη γεύση του αίματος.Η Σαμάνθα σηκώθηκε καί πρίν
προλάβω να συνέλθω χάθηκε στην αίθουσα.Έκανα να σηκωθώ κι εγώ όταν ένα χέρι μου άγγιζε
τα μαλλιά.Γύρισα απότομα.Το κορμί της ήταν σφιχτό, το στήθος φέγγιζε στο φώς των κεριών.
Τα μάτια της,μέσα από τη μάσκα με κοίταζαν σαν να ήταν γυάλινα...Ξάπλωσε δίπλα μου.
Το χέρι από τα μαλλιά μου είχε κατέβει πολύ πιό κάτω.Όταν μπήκα μέσα της κατάλαβα πώς μόλις είχε πάει με κάποιον άλλον.Το όργιο συνεχιζόταν...
Η φωνή του "Αρχιερέα" ακούστηκε επιβλητική :
"Χάραμαν ορόσουν κβαρντινά".
Το κεφάλι μου βού'ι'ζε ακόμη.Ήμουν μόνος.Μέσα στην αίθουσα έβλεπες γυμνά κορμιά να κάθονται στο χαλί χορτασμένα καί κουρασμένα από το αχαλίνωτο ομαδικό σέξ...
Η ξανθιά κοπέλα , είχε σταματήσει τις κραυγές.Κανείς δεν μιλούσε.Όλοι ήταν γυμνοί.
Εκτός από τις πέντε γυναίκες που είχαν κεράσει το κρασί καί το αίμα.
Περνούσαν καί πάλι μπροστά από τον καθένα.Αυτή τη φορά κρατώντας πανέρια που είχαν μέσα
βελανίδια...Θα φάω τώρα καί βελανίδια;σκέφτηκα με τρόμο...(τί βλάκας Θεέ μου- συμπληρώνω εγώ-αυτό τον πείραξε-ενώ όλα τ'άλλα όχι!).Ένιωσα τα μάτια του "Αρχιερέα", κάτω από τη μάσκα, να με κοιτάζουν με ένταση.Έσφιξα το στομάχι και δάγκωσα ένα βελανίδι.Αυτη τη φορά δεν άντεξα.Έκανα εμετό στο πάτωμα...! Καί τότε έγινε αυτό που φοβόμουν. Οι πέντε γυναίκες παράτησαν το μοίρασμα των βελανιδιών καί ήρθαν πρός το μέρος μου.Η μία από αυτές με άρπαξε από το σβέρκο.Οι άλλες με υποχρέωσαν να γονατίσω.Κατάλαβα πώς έπρεπε να ξαναβάλω στο στομάχι μου αυτά πού μόλις είχα βγάλει...! Άκουγα το ουρλιαχτό των άλλων.
" Κάραν ολόσον βάλαν".
Τα λεπτά μου φάνηκαν αιώνες.Ένιωθα το βλέμμα του "Αρχιερέα" καρφωμένο πάνω μου.
Θυμάμαι μόνο την απαίσια γεύση...Καί τη μία από τις πέντε γυναίκες που κάποια στιγμή μου έδωσε να πιώ ένα άχρωμο υγρό.Είχε μία παράξενη γεύση.Μετά όλα χάθηκαν...
Πρέπει να πέρασε αρκετή ώρα... Όταν άνοιξα τα μάτια μου, η μουσική είχε σταματήσει, το φέρετρο είχε απομακρυνθεί από το κέντρο της αίθουσας καί όλοι είχαν φορέσει τις κελεμπίες.
Το κυριότερο,είχαν βγάλει τις μάσκες.Κρατούσα την ανάσα μου.Μέσα στο δωμάτιο ήταν πάνω από 30 άτομα.Ανάμεσά τους διέκρινα την ηθοποιό που σε τελευταίο επεισόδιο σίριαλ, είχε κάνει
πολλούς άντρες να την ονειρευτούν γυμνή άν μή τί άλλο...Μόλις είχε βάλει το λευκό της ράσσο.
Δίπλα της ο βουλευτής της αντιπολίτευσης που ανήκε στην ομάδα των ...λα'ι'κιστών.
Μιλούσαν χαμηλόφωνα." Όλο το Κολωνάκι είναι εδώ",σκέφτηκα...
Τούς έβλεπα να απομακρύνονται πρός το βάθος της αίθουσας.Τους ακολούθησα.Ντυνόμασταν στον επάνω όροφο,ψάχνοντας τα ρούχα που ήταν πάνω στά κρεββάτια καί στους καναπέδες από τις τέσσερεις κρεββατοκάμαρες.Έφευγα όταν ένιωσα το γνωστό χέρι να με πιάνει από το μπράτσο.Κατάλαβα αμέσως το άγγιγμα.Αναγνώρισα τα μάτια,όπως τα είχα δεί μέσα από τη μάσκα.Ήταν αυτή.Μου έβαλε στο χέρι ένα μικρό μπουκαλάκι καί χάθηκε...
Μέσα στο αυτοκίνητο.τρέχοντας,ξημερώματα πιά,στην παραλιακή λεωφόρο,με κατεύθυνση πρός την Αθήνα,παρατήρησα ότι πάνω στο μπουκαλάκι ήταν κολλημένο ένα χαρτί.
"Πιές λίγο από το αίμα μου.Έλα στο ίδιο μέρος σε εννιά νύχτες.Η μύησή σου άρχισε.Τίποτε από
όσα έγιναν δεν ήταν τυχαίο."
Ένιωσα μία αντριχίλα στην σπονδυλική μου στήλη...
Μπορεί όμως καί να ήταν από την ψύχρα του χειμωνιάτικου πρω'ι'νού..."
 |
| ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΡΝΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ!ΕΙΝΑΙ Ο ΣΑΤΑΝ ΟΠΩΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΣΕ ΜΑΣΩΝΙΚΕΣ ΣΤΟΕΣ ΚΑΙ ΟΜΑΔΕΣ ΣΑΤΑΝΙΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ !!!ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ-ΔΙΠΛΟ ΦΥΛΟ ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΕΤΕ ΣΑΝ ΤΡΑΒΕΣΤΙ-ΚΕΦΑΛΙ ΤΡΑΓΟΥ ΚΑΙ ΦΤΕΡΑ ΝΥΧΤΕΡΙΔΑΣ... |
